Peer Verrijt wordt geboren in 1959 te Nederweert.
Zijn vader was loodgieter,zijn moeder kwam uit een
familie van boeren,een doorsnee arbeidersgezin uit
de late jaren vijftig.Zijn voorvaderen waren wevers
uit de omgeving van Tilburg.Peer kan zich daar wel
in vinden,ziet zichzelf ook als een soort wever met verf
en kleur.
Na een toch wel bewogen jeugd en de wilde jaren
daarna,komt hij via een kennis in aanraking met
potlood en penseel en gaat eens naar een museum,in
plaats van naar een cafe.Toen hij de schilderijen
in het rijksmuseum zag was hij met stomheid geslagen.
Zoveel moois bij elkaar, hij kon het landschap bijna
ruiken en proefde aan de sfeer uit die tijd.
Hij begint pas relatief laat (op 25-jarige leeftijd) met
schilderen maar wordt snel gegrepen door het spel van
de kleuren.
Iris
In het begin werd ik vooral geboeid door de klassieke
stillevens maar later ging ik ook eens wat meer
kijken naar de huidige stillevenschilders en hun
werk en zag daar ook wel heel fraaie dingen.
Natuurlijk heb ik ook gebruikt wat ik bij hen gezien
en geleerd heb.Tegenwoordig wordt nogal veel nadruk
gelegd op orginaliteit,maar wie is dat nog in deze
tijd waarin bijna alles is gedaan? In vroeger tijd
deed men daar klaarblijkelijk niet zo moeilijk over
(Fabritius had goed naar Rembrandt gekeken en Hobbema
naar Ruysdaal).Uiteindelijk moet het natuurlijk wel
je eigen zoektocht zijn,je moet blijven
experimenteren,niet alleen een mooi plaatje maken.
Ik streef naar eenvoud en harmonie in mijn werk,ook
ruimtelijkheid is belangrijk.Misschien is dit als
reactie op alle drukte en waanzin om je heen.
Eenvoud gaat voor mij gepaard aan schoonheid.De ruimte
om de voorwerpen heen is voor mij van wezenlijk belang
en er wordt dezelfde (zo niet meer) aandacht aan besteed
als aan de voorwerpen op het schilderij.
Ik schilder het liefst dingen waar je dikwijls zo aan
voorbij loopt,uiteindelijk zijn niet
de voorwerpen belangrijk,maar kijk je meer en meer
naar de werking van de kleuren.
Geleidelijk aan krijg je meer vat op je materiaal,
waardoor het manipuleren van de verf je beter af gaat
en je steeds dichter in de buurt komt van het beeld
wat je voor ogen hebt.
Langzaam leer je spelen met verf!
Belangrijk is ook het kijken (en het zien).Dikwijls
zit ik uren te kijken terwijl er weinig geschilderd
wordt,ik ben dan een soort monnik,vergeet
de dingen om me heen en zonder me af van
de buitenwereld.Die afzondering zoek ik
ook regelmatig op als ik niet werk.
Het schilderen wordt op een bepaald moment
ook noodzaak,je moet schilderen en als je
niet schildert,schilder je toch.
Peer Verrijt